NETWERK VOOR DE INNOVATIEVE INFORMATIEWERKER
Sven Blom heeft in het laatste nummer van Proces en Document een prikkelend artikel gepubliceerd onder de titel: De DIV'er: een verloren beroep met als stip op de horizon de informatiespecialist, die zijn kennis gaat halen uit het nieuwe leren.
De visie van Sven samengevat in 13 kernpunten:
DIV'er Informatiespecialist
Mbo-niveau Hbo-niveau
Papier Digitaal
Documenten Informatie
Uitvoerder Trainer en adviseur
DIV-specialist Allround specialist
Kennis Vaardigheden
Achter de bureau Vóór het bureau
Documentgericht Zaakgericht
1.0 2.0
Volger Leider
Ad hoc Visie
Afdelingsgericht Organisatiegericht
Projectmedewerker Projectleider
Kan jij je vinden in de opvattingen van Sven Blom ?
Tags:
Ik zie het ;-)))))) En dan ook nog BREED zo goed in de lucht houden....chapeau! en de beste wensen voor 2012!
Ow, zonder Yvonne was BREED nergens, hoor!
Ik wens ook jou het beste voor 2012!
Nee, ik kan mij hierin niet vinden, wie het verleden niet kent dwaalt in het heden doelloos naar de
toekomst. Ten eerste is de diver zo wie zo een mbo +/hbo niveau afhankelijk van de opleiding/kennisniveau.
Ten tweede zaaksgewijze ordening/zaakgericht werken gebeurt al jaren analoog en nu ook digitaal.Alleen het wordt nu nog meer procesgebonden, dan voorheen. groet Gert.
Dag Gert,
Dankje voor je reactie. Als auteur kan ik het natuurlijk niet laten om even te reageren. In mijn artikel schrijf ik nergens dat we het verleden moeten vergeten. "Oude" DIVers kunnen natuurlijk prima doorgroeien naar de Informatiespecialist.
Je eerste punt begrijp ik niet zo goed. Bedoel je hiermee dat de huidige DIVer eigenlijk al op het HBO niveau zit danwel zou moeten zitten?
Je tweede punt laat ik even buiten beschouwing. Het artikel is los van de ontwikkeling van zaakgericht werken geschreven. Je opmerking dat het al jaren analoog gebeurt maar enkel nu digitaal en "meer" (???) procesgebonden is voer voor een volledig andere discussie denk ik!
@Sven, blijkbaar roept de discussie veel op.
Ik durf nu niet meer je laatste vraagstuk over het verdwijnen van een DMS aan de orde te stellen. Prikkelend blijft het wel.
@ Yvonne. Ik had toch wel een beetje gerekend op een post van je hier...Heb zelfs een linkje voor je: https://www.box.net/s/mm5x25okm7zb0h1gpz1r
verandering van spijs doet eten... Zoals een medewerker van een oude afdeling volkshuisvesting ook het nodige heeft zien veranderen en veranderd is in zijn/haar functie, zo zal ook de informatieprofessional steeds verandering meemaken. Wat de precieze invulling gaat zijn is niet geheel te overzien, hoe graag we dat misschien willen. Op de hoogte blijven en mee ontwikkelen, in de een of een andere richting.
Dan het 'lieve DMS'. Een DMS is geen noodzaak, dat was het niet en dat is het niet. Het kan -afhankelijk van de manier van werken die een organisatie kiest- een handig hulpmiddel zijn, zoals ook andere software nuttig kan zijn.
Dat mag een zaaksysteem zijn, maar ook dat is niet de enige optie. Het artikel is nogal eenzijdig gericht op het geweldige van het zaaksysteem. Zonder onderbouwing. Dat vind ik jammer.
Heren, laten we het niet op de persoon gaan spelen...
Het is mijn inziens inderdaad zo dat menig DMS zich ontwikkeld heeft tot zaaksysteem. Dat hebben zij vaak gedaan door ook WFM- en CRM-achtige functionaliteiten in te bouwen. Aan de andere zijde zien we ook bijvoorbeeld dat enkele CRM-paketten richting een zaaksysteem groeien door WFM- en DMS-achtige functionaliteiten toe te voegen.
Ik zie als hét verschil tussen het "oude" en het "nieuwe" denken dat wij onze (documentaire) informatievoorziening niet langer meer primair inrichten om te voldoen aan de Archiefwet, maar primair inrichten om waarde op te leveren voor de organisatie. Niet langer zijn wij de DIV die (vergeefs) proberen uit te leggen hoe de organisatie aan de Archiefwet kan voldoen, maar proberen wij met de organisatie mee te denken over hoe zij verstandig en resultaatgericht om kan gaan met informatie. Ja, de Archiefwet speelt daarin een rol, maar de "nieuwe" DIV'er luistert in de eerste plaats naar wat de organisatie aan wensen heeft en probeert daar met haar diensten op aan te sluiten.
En of er zaaksystemen, DMS'en, kleitabletten of wat dan ook gebruikt worden, is een logische gevolgtrekking uit de informatie-ambitie van de organisatie. IT's not about technology.
@Marco en @Sven, ik heb geen aanval op de persoon van Sven bedoeld en in de reactie van Sven dit ook niet gelezen.
De nuancering die Sven aanbrengt in zijn reactie -over het artikel- doet me deugd. Daar ben ik het van harte mee eens. De wereld verandert en biedt andere mogelijkheden waar we zo goed mogelijk gebruik van moeten maken.
Kern van dit vak bestaat voor mij -voor de informatieprofessional- uit het invulling geven aan de processen van recordsmanagement. In het kort: wat doen we met welke informatie?
Ik begrijp dat het pijnlijk is, en ervaren kan worden als een rouwproces, maar ben toch echt van mening dat het DMS zijn tijd heeft gehad. Ik vergelijk een zaaksysteem en een DMS vaak met een Landrover en een Ferrari. Het zijn alle twee prachtige 'mannelijke' auto's. Maar we weten ook allemaal dat we met een Ferrari niet het weiland in moeten, en met een Landrover een potje racen in Zandvoort waarschijnlijk gaan verliezen. Een DMS heeft als fundamentele functie het beheren van.... joh... Documenten. Een zaaksysteem dat van zaken.
@Marco, helemaal mee eens dat we niet meer in documenten willen denken, maar in processen en resultaten. Hierdoor zien we de beperkingen van een DMS.
De komst van het zaaksysteem is misschien wel te vergelijken met de komst van e televisie, de strippenkaart, de OV-chip (even los van de uitvoering) etc... Allemaal ontwikkelingen waar een hoop mensen in het begin tegen zijn om allerlei redenen, maar desondanks weten we nu (of straks) niet meer beter.
Waar het natuurlijk om gaat is dat de juiste informatie (let op geen gebruik van het begrip document of zaak) op het juiste moment op het juiste bureau ligt (of op scherm verschijnt). Dit kan zijn tijdens het werkproces of over 100 jaar als het via een archiefdienst toegankelijk is gemaakt. Door wie dit gebeurt is ook niet van belang, maar wel dat het gebeurt. Of we die functie nu DIV, informatiespecialist of archivaris noemen, het doel blijft hetzelfde. Dus ja de DIV-ver is een verloren beroep, net zoals dat we nu dokters artsen of specialisten noemen. Archivaris ,informatiemanager en recordsmanager zijn ook doomed, elk paradigma kent zijn eigen begrippenkader.
De opmerking van Marco vind ik mooi, ook al komt dat niet overeen met wat ik hier en daar moet uitdragen (dus het volgende is op persoonlijke titel), door eerst te kijken naar wat de organisatie aan wensen heeft en op basis daarvan de informatievoorziening in te richten. En vaak blijken de wensen van een organisatie prima binnen de Archiefwet te vallen, maar soms achteraf wat kleine aanpassingen. (vervanging regelen, autorisaties regelen, duurzaamheid regelen, maar niets onoverkombaars.
© 2024 Gemaakt door Marco Klerks. Verzorgd door