Berichten in deze discussie

Permalink Antwoord van Marco Klerks op 4 Juli 2010 op 23.40

Hieronder de discussie die Jack en ik hierover gevoerd hebben op Twitter. Lees van boven naar onder. Vooral de linker tweets zijn inhoudelijk.

Permalink Antwoord van jack karelse op 5 Juli 2010 op 8.32

even een makkelijke: DE overheid heeft niet de keuze gemaakt voor zaakgericht werken. Het is vooral een keuze die gemaakt is voor (en deels door) gemeenten. Binnen de rijksoverheid veel minder / niet bijvoorbeeld.

Het zaakgericht werken maakt een ontwikkeling door en er worden nuances aangebracht. Ik ben er ook niet tegen, maar ik vind dat organisaties zelf een keuze moeten maken voor een manier van werken. En niet ''domweg" uitgaan van 'we moeten zaakgericht gaan werken'.
In de praktijk komen er overigens ook vragen: kunnen we ook elektronische dienverlening bieden zonder zaakgericht werken (of zonder midoffice)?

Ook op Twitter heeft Marco enkele vragen geplaatst rondom de inrichting van het DMS en het zaakgericht werken. @Marco: mogelijk dat je die vragen ook nog kunt plaatsen?

Permalink Antwoord van Marco Klerks op 5 Juli 2010 op 9.27

Oke, oke, bij het Rijk zijn ze er minder mee bezig. Bij provincies speelt het weer wat meer, geloof ik. Hoe het ook zij, zaakgericht werken is de keuze die veelal voor en door gemeenten is gemaakt.

Een paar stellingen;
- Je moet niet vragen naar HET overtuigende argument, want dat is er nooit. Ieder voordeel heb z'n nadeel. Het is een afweging tussen voor- en nadelen en na die afweging blijf je altijd met een gezonde twijfel achter.
- Er is reeds genoeg geschreven over de voor- en nadelen. De discussie tot in den treure doorvoeren leidt nergens toe.
- Je hoeft als gemeente inderdaad niet zaakgericht te gaan werken. Je kunt ook je eigen wiel gaan uitvinden.
- Als je besluit om niet zaakgericht te gaan werken, wordt het lastig (zeker in de toekomst) om samen te werken met andere overheden en te voldoen aan wetgeving. De "standaard" is dan immers zaakgericht werken en men zal deze werkwijze als uitgangspunt nemen bij het ontwikkelen van nieuwe technologie, beleid en dienstverlening.

Schiet er maar op los.

Overigens komen de andere vragen ook t.z.t. op BREED.

Permalink Antwoord van jack karelse op 5 Juli 2010 op 9.44

Marco, we zijn het deels eens.
Dit geldt voor stelling 1 en 2 in elk geval.

Graag nodig ik anderen uit mee te doen!

Permalink Antwoord van Frieke H op 5 Juli 2010 op 12.33

Ik wil hier graag de vergelijking verscherpen naar zaakgericht v.s. procesgericht werken aan toevoegen. De voordelen van zaak- vs. documentgericht zijn voor mij helder. Ik kies graag voor procesgericht, vanwege de verfijning naar het werken met 'documenten in samenhang' die nog veel dichter bij zaakgericht werken ligt dan de documentgerichte werkwijze. Daarmee vind ik de overeenkomsten / verschillen tussen proces- en zaakgericht werken veel interessanter (b.v. keuze tussen DSP en ZTC) en zie die ook in de huidige ontwikkelingen van bv. software terug.
Dit is - vanuit het perspectief van informatiemanager / archivaris en het kunnen inspelen op ontwikkelen op het gebied van zowel ICT (referentiearchitectuur en midoffice) en en dienstverlening (Antwoord-concept en KCC-vorming) - volgens mij hét vraagstuk bij het inrichten van de gemeentelijke informatiehuishouding.

De ontwikkeling van document- naar procesgericht werken is voor DIV'vers niets bijzonders; neerslag van procesgebonden handelen is niet voor niets één van de meest kernachtige en duidelijke begrippen om te vertellen wat archief is. Dat zit zo dicht bij de klassieke definities en DIV-werk, dat er zelfs vaak weinig verschil gemaakt wordt tussen document- / procesgericht (kijk maar naar de titel van deze thread ;-) )
Die definitie en de bijhorende ontwikkelde methodes lijken nu soms als het spreekwoordelijke kind met het badwater vervangen te worden door die van zaakgericht werken.

Zaakgericht heeft voor mij vooral te maken met KLANTGERELATEERDE processen. Het gaat in het zaakgericht werken namelijk om status (dat kende we vanuit DIV nog niet): status ten behoeve van burger/bedrijf (de klant) over zijn vraag, verzoek, aanvraag. Daarbij is het belangrijk het onderliggende proces in beeld te brengen en die momenten te herkennen dat er behalve documentaire neerslag ook zinvolle statusinformatie gegenereerd wordt die overgebracht moet worden naar die klant. De archivistische vertaling daarvan leidt in sommige gevallen tot een andere dossiervorming (met name minder verzameldossiers / persoonsdossiers).
Maar: Wat doe je dan met de andere documenten / processen? Ga je, zoals ik dat tegenkom, krampachtig proberen alles naar het begrip 'zaak' te vertalen? Zaakgerichte processen zijn dus niet alle werkprocessen en omvat niet alle documenten die er in een gemeentelijke organisatie rond gaan. Iets waar onze beroepsgroep wel op moet letten en voor moet zorgen.

Zaakgericht werken biedt een uitdaging en kans om onszelf en ons vak opnieuw onder de aandacht te brengen en te laten zien dat we mee kunnen gaan in de ontwikkelingen. Er zitten een aantal goede elementen in die we prima kunnen toepassen. Echter: onze jarenlange ontwikkelde methodes zijn nog altijd van waarde.
Ik zou er hier dan ook voor pleiten er geen OF-benadering maar een EN-benadering op los te laten: Vernieuw en behoud het goede!

Permalink Antwoord van jack karelse op 5 Juli 2010 op 13.14

zo lang er maar over na is gedacht en op basis daarvan keuzes worden gemaakt voor de inrichting van het informatiemanagement is het wat mij betreft goed.
Een EN/EN-benadering; doen!

Wielen uitvinden waar nodig en niet waar niet nodig.

Permalink Antwoord van Marco Klerks op 5 Juli 2010 op 21.41

Dat met dat wiel, dat was ironisch bedoeld. Ik begrijp dat dat niet overkomt. :-)

Ik vind overigens zaakgericht werken ook voordelen hebben voor de bedrijfsvoering zoals een uniforme opslag van gegevens (zaakdossiers ipv cliënt-, object-, personeels- en verzameldossiers) hetgeen ook de volgende stap naar ketengericht werken (a la WABO) eenvoudiger maakt. Maar ja, er zijn ook hele mooie voordelen voor de dienstverlening te behalen.