NETWERK VOOR DE INNOVATIEVE INFORMATIEWERKER
Vandaag, 7 februari 2012, opent spindoctor Jack de Vries het Doxis seminar in De Beurs van Berlage in Amsterdam. Waarom een spindocter? Waarom Jack de Vries? Antwoord: je kunt nooit teveel aandacht krijgen voor je onderwerp: informatie management. En professionele hulp bij het spinnen is nuttig voor iedereen. Dus Jack heeft –hopelijk- een setje met tips, de do’s en don’ts in pimpmanagement.
Is dat anno 2012 noodzakelijk? Hebben we de afgelopen decennia al niet voortdurend op het netvlies gestaan?
Vandaag onthult Doxis eveneens de bemoeienis van Richard Nixon met de openbaarheid en toegankelijkheid archieven. Met andere woorden vandaag leren we dat we al 40 jaar top off mind van de president van de Verenigde Staten waren! Hoezo Jack de Vries?
Richard Nixon en John Ehrlichman bespreken op 10 september 1971 in de Oval Office de diefstal uit ‘the National Archives’ van documenten. Niet zo maar documenten, maar archiefmateriaal afkomstig van Daniel Ellsberg, de man van de Pentagon Papers.
Eerst de historische setting op hoofdlijnen. De Verenigde Staten zijn in oorlog met Noord-Vietnam in 1971. De V.S. zijn de oorlog in gerommeld door John F. Kennedy, het is uit de hand gelopen onder Lyndon B. Johnson en Richard Nixon zoekt naar de way out in zijn presidentschap 1968-1974.
Nixon, bekend van het Watergate-inbraak, die overigens veel later plaatsvindt ( 17 juni 1972) dan dit gesprek, wordt geconfronteerd met de Pentagon Papers.
Daniel Ellsberg, een hoge ambtenaar van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de V.S. heeft de Amerikaanse betrokkenheid in Vietnam onderzocht en publiceert illegaal de uitkomsten van dit onderzoek tezamen met een fors aantal kopieën van originele documenten. Het onderzoek gaat niet over de Nixon periode maar over de voorafgaande jaren. Nixon is echter kwaad omdat hij zijn eigen diplomatieke dienst niet kan vertrouwen, en zo gehinderd wordt in zijn geheime diplomatie, uitgevoerd door Henry Kissinger, op weg naar vrede.
John Ehrlichman is de adviseur Binnenlandse Zaken van president Nixon. Hij zal later in 1972 ten tijde van het Watergateschandaal, samen met Bob Haldeman, worden geofferd in Nixons strijd om het behoud van het presidentschap.
Op 10 september 1971 zitten de heren samen aan het bureau en bespreken de publicatie van de Pentagon Papers, de rol van Ellsberg –uiteraard een linkse activist in de ogen van de heren- en dan komt Ehrlichman met een interessante optie. Hij is er namelijk achter gekomen dat Ellsberg documenten heeft gegeven aan het Nationale Archief. Nixon raakt in alle staten nadat Ehrlichman hem heeft uitgelegd dat hij –de president van de Verenigde Staten- geen recht heeft op inzage/bezit van deze documenten, omdat de wet nu eenmaal de openbaarheid van deze documenten regelt, en in dit geval beschermt.
Maar gelukkig weet Ehrlichman de juiste remedie voor dit euvel: diefstal. Je kunt immers ook inbreken in het Nationale Archief van de Verenigde Staten.
Luister maar naar http://millercenter.org/scripps/archive/presidentialrecordings/nixo...
tape 276 A, na 17 minuten 33 seconden start de volgende conversatie:
Ehrlichman:
There is a lot of hanky panky about those documents and on the eve of the publication of the Pentagon Papers those three guy’s (w.o. Ellsberg) made a deposit at the National Archives. And an agreement of a whole lot of papers. I am going to steel those documents …………..
Nixon:
How do you do it?
Na het beluisteren van de tape (bijna 80 minuten) ben je echt overtuigd van oprechte belangstelling van Nixon voor records management. Daar kan geen Jack de Vries tegenop wed ik.
Opmerking
Ik hoorde dat er op het seminar ook aardig werd "geadverteerd" voor BREED. Uiteraard kan ik daar alleen maar heel blij mee zijn! ;-)
Dank je wel!
(Helaas kon ik er zelf niet bij zijn. Ik had te lang gewacht met aanmelden.)
Meer over het seminar: #Doxis12 tweets en Doxis Seminar 2012.
Doxis op Twitter: @doxisinformatie
Toch vond ik Jack de Vries wel sterk, juist om dat record management op de kaart te zetten.
Nog een vraag zetten jullie de PPT van de workshops online op de website van Doxis of kan ik via BREED bekendheid geven aan mijn presentatie. Daar werd bij mij om gevraagd.
Bijna elke historicus kent natuurlijk het bestaan van de Nixon-tapes. Voor archivarissen durf ik daar wat minder mijn handen voor in het vuur te steken, maar dat is bij deze dus gerectificeerd!
Dankzij het bestaan van deze tapes wordt Nixon vaak ten onrechte in een kwaad daglicht gesteld als iemand die in het geheim mensen afluistert etc.; een weinig eervolle manier van handelen. Nou zal ik niet ontkennen dat Nixon een beetje een boef was, dit mogen we hem echter niet nadragen.
Veel minder bekend namelijk is dat het interne opname-systeem van het Witte Huis al dateert van de tijd van president Roosevelt. Sinds 1940 werd er geëxperimenteerd met opnameapparatuur voor telefoongesprekken en privé-ontmoetingen.
Tegenwoordig worden deze opnames vooral gezien als een inkijkje hoe onze democratie werkelijk werkt, oftewel uit het oogpunt van transparantie; hoe de tijden dus veranderen qua waardering!
Lees - en luister (9 cd's) vooral ook - John Prados, ed., The White House Tapes. Eavesdropping on the President (New York/Londen 2003), uitgegeven in een mooie box.
En waarom weten wij dit allemaal? Nixon liet namelijk van februari 1971 tot juli 1973 een groot deel van zijn gesprekken in de Oval Office opnemen. Hoe paranoïde kun je zijn? En liep hij uiteindelijk in zijn eigen val...
"Between February 16, 1971 and July 18, 1973 Richard Nixon secretly recorded roughly 3,700 hours of conversations and meetings in five different locations. With the exception of the manually-operated equipment in the Cabinet Room, Nixon's recording system was sound-activated and recorded a wide range of conversations of varying audio and substantive quality."
Zie http://millercenter.org/scripps/archive/presidentialrecordings/nixon
Recordsmanagement avant la lettre :-)
© 2024 Gemaakt door Marco Klerks. Verzorgd door
Je moet lid zijn van BREED - over de grenzen van informatie om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van BREED - over de grenzen van informatie