4. De rechtbank stelt ten eerste vast dat verweerder met het bestreden besluit II nog twee documenten heeft vrijgegeven. De rechtbank acht verweerders motivering hiervoor, dat na het bestreden besluit een nieuw informatiesysteem is opgezet waardoor het overgedragen digitale archief wel met zoektermen kan worden doorzocht, voldoende. De beroepsgrond van eiseres die ziet op onvoldoende inspanning wegens het niet digitaal doorzoeken van het archief kan daarmee niet meer slagen. Verweerder heeft namelijk aangetoond dat een dergelijke zoekslag inmiddels wel kan plaatsvinden én dat hij deze zoekslag ook heeft uitgevoerd. Voor zover de gronden van eiseres zich richten tegen de wijze van archivering van verweerder, overweegt de rechtbank als volgt. Uit navraag van verweerder bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken (hierna: BuZa) en bij enkele medewerkers van de PVEU die bij BuZa werken, is gebleken dat de stukken van de PVEU worden gearchiveerd bij de liaisons dan wel bij de vakdepartementen die verantwoordelijk zijn voor de beleidsterreinen waarop die stukken betrekking hebben. Verweerder meent dat bij de liasions geen stukken zijn aangetroffen en dat alle stukken die zijn gevonden bij EZK met toepassing van de Wob openbaar zijn gemaakt. De rechtbank stelt in dit kader voorop dat uit de Archiefwet niet volgt dat álle digitale tekstberichten behoren te worden bewaard. Daarbij komt dat een gestelde schending van de Archiefwet nog niet betekent dat daarmee aannemelijk is geworden dat verweerder een onvoldoende zoekslag heeft gevoerd en/of dat gebleken is dat verweerder documenten onder zich heeft die ten onrechte niet openbaar zijn gemaakt. De beroepsgrond slaagt niet.

5. Voor zover eiseres aanvoert dat er meer documenten zouden moeten zijn, is de rechtbank het met verweerder eens dat de enkele stelling dat het ongeloofwaardig voorkomt dat er niet meer stukken zijn, onvoldoende is om te kunnen spreken van een concreet aanknopingspunt dat er meer stukken zouden (moeten) zijn. Volgens vaste rechtspraak van de hoogste bestuursrechter geldt namelijk dat, wanneer een bestuursorgaan stelt dat na onderzoek is gebleken dat een bepaald document niet of niet meer onder hem berust en een dergelijke mededeling niet ongeloofwaardig voorkomt, het in beginsel aan degene is die om informatie verzoekt om aannemelijk te maken dat, in tegenstelling tot de uitkomsten van het onderzoek door het bestuursorgaan, dat document toch onder het bestuursorgaan berust.

Het feit dat er tweemaal een zoekslag heeft plaatsgevonden, waarbij twee documenten pas met het bestreden besluit II naar voren is gekomen, doet hier niet aan af.

ECLI:NL:RBDHA:2022:8482, Rechtbank Den Haag, AWB - 21 _ 3288 (recht...

Rechtbank Den Haag 11 augustus 2022; Archiveren van mail, goed zoek...