Opmerking

Reactie van Yvonne Welings op 15 Februari 2012 op 18.54

@Frans, Misschien dat we zoiets als verplichte overbrenging maar beter kunnen schrappen, als zijnde een reliek uit het fysieke verleden? Het lijkt wel meer lasten dan lusten op te leveren, gezien de bochten waarin organisaties zich digitaal moeten gaan kronkelen om aan een papieren wet te kunnen voldoen. En wat ze vast niet gaan doen. En overbrenging is natuurlijk niet het doel, het is een middel.

geheel mee eens, het gaat om openbaarmaking !!!

Reactie van Frans Smit op 15 Februari 2012 op 16.35

Wat ik typisch vind, is dat art 31 in het model ervan uit lijkt te gaan dat overbrenging gelijk staat aan de verplichte migratie. Als ik dit fout heb dan hoor ik dat graag, maar ik lees het er wel in.

Hoe ik ook de wet lees, ik zie niet dat bovenstaande er in staat. Overbrenging kan ook prima "alleen"  een procedureel goed georganiseerde  statuswijziging zijn voor het beheer en de openbaarheid van informatie in een bestaande ICT omgeving. In die  omgeving moet dan wel het hele records continuum worden geintegreerd. En ze moet   uiteraard voldoen aan eisen mbt duurzaamheid. Dan is migratie, en daarmee de vereisten in art 31  overbodig. 

Misschien dat we zoiets als verplichte overbrenging maar beter kunnen schrappen, als zijnde een reliek uit het fysieke verleden? Het lijkt wel meer lasten dan lusten op te leveren, gezien de bochten waarin organisaties zich digitaal moeten gaan kronkelen om aan een papieren wet te kunnen voldoen. En wat ze vast niet gaan doen. En overbrenging is natuurlijk niet het doel, het is een middel.

Reactie van Joost van Koutrik op 15 Februari 2012 op 15.50

En nóg een nabrader over systeemmigraties. Goed artikel, maar ik heb nog steeds de vraag wat de definitie van 'systeem' is. Volgens mij gaat het hier niet om het migreren van de hele applicatie... dat is bij het MoReq 2010 artikel ook niet het geval. http://futureproof.records.nsw.gov.au/system-migrations-to-archives...

Reactie van Joost van Koutrik op 13 Februari 2012 op 20.04

Nog een nabrander over het bewaren van applicaties voor zover onmisbaar, en de hoofdpijn die komt kijken bij content migratie: een inhoudelijk sterke blog (rammelende grammatica daargelaten) van James Lappin over dit onderwerp en wat MoReq 2010 er aan probeert te doen. http://thinkingrecords.co.uk/2012/02/13/why-is-content-migration-so...

Reactie van Hans van Rijn op 6 Februari 2012 op 8.46

De complexiteit van de overbrenging en het beheren van archiefmateriaal voor de tijd die er dan voor staat (eeuwig!) lijkt onderschat te worden. Ook het record continuum model geeft ontegenzeggenlijk aan dat een samenwerking tussen DIV en Archivaris noodzakelijk is om dat te regelen wat nodig is om informatiebeheer duurzaam beschikbaar, leesbaar en begrijpelijk te houden. Dat regelgeving daar soms wat moeizaam in lijkt te passen komt omdat het gemaakt wordt door mensen en geinterpreteerd worden door mensen.  Er bestaat zoiets als een universele declaratie over archieven. Lees die, laat die tot je doordringen en vertaal die naar de complexiteit van de huidige informatievoorziening (archiefbeheer) en huiver. Een fantatische uitdaging voor ons; DIV'er, Archivaris (willekeurige volgorde)!

Reactie van Yvonne Welings op 28 Januari 2012 op 21.24

Wij = NCDD nodigen u van harte uit om mee te denken en mee te bouwen. zie deze link.

Reactie van Branco Jorissen op 27 Januari 2012 op 22.45

Het overbrengen van een compleet dms lijkt mij een hoofdpijndossier, al was het maar vanwege de overeenkomsten met de leveranciers hiervan. De oplossing zit denk ik in: "voor zover onmisbaar voor raadpleging". Het is de taak van ons div'ers de records raadpleegbaar over te brengen naar een digitaal depot. Ik denk dan aan het gebruik van xml voor de metadata en het omhulsel van informatiepakketje en odf / pdfa voor het ingesloten document (hier even breed bedoeld). In principe zou ieder digitaal depot hiermee om moeten kunnen gaan. Indien gewenst, kan het originele bestand natuurlijk meegeleverd worden. Maar ik vermoed, dat geen enkel archief behoefte heeft aan ons complete applicatielandschap om deze bestanden te raadplegen. 

Reactie van Yvonne Welings op 26 Januari 2012 op 9.04

@Yvonne Zolang men in het hoogopgeleide archiefwereldje denkt dat DIV'ers klunzen zijn die de kraan wagenwijd open laten staan, voelt deze DIV'er zich niet genoodzaakt om de afstand tussen archief en DIV te beslechten. ;-)

De uitspraak komt van Gert-Jan de Graaf, columnist van de OD, de traditionele DIV-hoek (uit eigen kring). Maar als ik zie hoe er onderling wordt gereageerd is er nog een lange weg te gaan om tot een kloofbeslechting te komen. Die tijd is er gewoon niet meer om zich deze luxe te veroorloven.

Zie het als een gezamenlijke verantwoordelijkheid, want die is er namelijk. En dat illustreert de utispraak van Gert-Jan de Graaf in mijn optiek.

Dat DIV geen regierol heeft, dat is me al jaren duidelijk.., maar de achiefwereld heeft die ook niet.

Maar in het denken van bestuurders worden die rollen wel toebedeeld.

 

 

Reactie van Marco Klerks op 25 Januari 2012 op 22.59

@Joost Je hebt gelijk, de nuance van "wanneer dit nodig is" en "voor zover onmisbaar" was mij ontgaan. Laten we er dus vooral voor zorgen dat overbrenging van hard- en/of software niet nodig en dus misbaar is.

 

Overigens zal het al gauw niet meer voldoende zijn om één applicatie mee over te brengen. Meestal worden er diverse applicaties aan elkaar gehangen om een bepaalde informatie-functie te vervullen. Als je daar één applicatie tussenuit trekt en weg laat, dan stort de boel in. De afhankelijkheden zijn enorm, zeker wanneer de organisatie een volledige SOA (niet de ziekte) heeft. Je zou dan een hele stapel aan software over moeten brengen en daar aan de praat moeten krijgen én houden. Wat dat betreft heeft Yvonne misschien gelijk en moet het historisch archief wat betreft techniek aansluiten op de gemeentelijke architectuur.

 

@Yvonne Zolang men in het hoogopgeleide archiefwereldje denkt dat DIV'ers klunzen zijn die de kraan wagenwijd open laten staan, voelt deze DIV'er zich niet genoodzaakt om de afstand tussen archief en DIV te beslechten. ;-)

 

De VNG constateerde laatst ook al dat de kloof steeds groter wordt. Dat kun je als een bedreiging of risico zien. Ik zie het als een ontwikkeling. DIV wordt als afdeling/specialisme steeds meer uiteen gedreven. Een deel "verdwijnt" in het KCC. Een ander deel "verdwijnt" in ICT, dat wij voortaan IM gaan noemen. En wat gebeurt er met het laatste restje? De archiefwereld moet mijn inziens niet proberen om de kloof met DIV te beslechten, maar de kloof met de organisatie(s).

 

DIV heeft sowieso allang niet meer de enige kraan in handen...

 

Reactie van Yvonne Welings op 22 Januari 2012 op 16.03

Mijn uitgangspunt en pleidooi zou zijn om niet te denken in wij en zij.

Voor zover ik het van een afstand kan beoordelen maken zowel het Stadsarchief en de voorkant onderdeel uit van een ICT-architectuur. De gemeente ’s-Hertogenbosch heeft in tegenstelling tot alle andere provinciehoofdsteden in Nederland niet gekozen voor aansluiting bij de aansluiting bij de RHC in dezelfde hoofdstad. Daar zijn voor- en nadelen bij te benoemen. Bij de huidige situatie is het vooral de insteek om de autorisaties en beschikbaarstelling aan te passen. Uitgangspunt moet zijn dat overheidsinformatie openbaar wordt na 20 jaar en het liefst eerder. En daar ligt een gezamenlijke verantwoordelijkheid, die niet over de schutting van de archivaris gegooid kan worden. Per slot van rekening is het college van B. en W. zorgdrager en blijft ten allen tijde bestuurlijk verantwoordelijk.

Een romance tussen DIV (maar ook basisregistraties e.d.) en de archiefwereld is een paar jaar geleden al bepleit door Gert-Jan de Graaf. Hij zei letterlijk: Eigenlijk is te gek voor woorden dat hoog opgeleide erfgoedlieden zitten te dweilen, terwijl de kraan aan de voorkant (de DIV-kant) steeds verder open wordt gedraaid. I De VNG denkt daar ook zo over.

Een inspiratiebron voor nieuw denken kan misschien de scriptie Verlichting van Martin Berendse zijn. Hij is al wel een paar jaar oud,je ziet wel een out of the box denken in het belang van de openbaarheid van overheidsinformatie.

De kloof die ik bespeur in je blog is er blijkbaar bij de gemeente en ik denk dat niet alleen een systeembenadering nodig is, maar ook een gezamenlijke bewustzijn in deze tijd.

We kunnen het ons niet meer veroorloven om in hokjes te denken en is in mijn optiek ook niet uit te leggen aan de belastingbetaler.

• ‹ Vorige
• 1
• 2
• Volgende ›
• Pagina