Op 16 juni 2015 is  Erfgoedwet aangenomen door de Tweede Kamer, waarschijnlijk dit jaar ook door de Eerste. De Erfgoedwet heeft vooral betrekking op de collecties van musea, monumenten en archeologie.

Belangrijkste verandering is de regulering van de vervreemding van collectiestukken. Gemeenten en provincies krijgen meer verplichtingen als ze cultuurbezit willen afstoten.

De gemeenteraad  krijgt in de Erfgoedwet expliciet de bevoegdheid om een verordening te maken voor het beheer en behoud van erfgoed van lokaal belang. Het college houdt daarvan een register bij. Ditzelfde geldt voor provinciale en gedeputeerde staten bij erfgoed van provinciaal belang. De minister van OCW kan op basis van de wet erfgoed van nationaal belang aanwijzen en beschermen. Het kan daarbij ook gaan om zogeheten ensembles.

Archieven behoren ook tot het erfgoed van Nederland. Toch is expliciet gesteld dat de Archiefwet 1995 niet van toepassing op opgravingsdocumentatie en rapporten die in verband met een opgraving tot stand zijn gebracht (artikel 5.9.4.). Dit is bedoeld om archiefbescheiden over opgravingen bij de bodemvondsten te houden, een wens van het IPO.

In de Memorie van Toelichting is te lezen dat (Tweede Kamer, vergaderjaar 2014–2015, 34 109, nr. 3 51 ):

Archeologische rapporten en opgravingsdocumentatie moeten met de vondsten bewaard worden in daarvoor bestemde depots. Als de documentatie niet meer beschikbaar is dan verliezen de vondsten hun context. Het zorgvuldig bewaren van deze documentatie komt deels overeen met het doel van de Archiefwet 1995. De systematiek van de Archiefwet 1995 past echter niet goed bij het idee dat de vondsten en documentatie bij elkaar moeten blijven in een depot en daarmee niet overgebracht worden naar een archiefbewaarplaats. Om misverstanden over de verhouding tot de Archiefwet 1995 te voorkomen, is deze wet expliciet uitgesloten voor de opgravingsdocumentatie en de rapporten. Zie hiervoor ook de toelichting bij artikel 5.9.