BREED - over de grenzen van informatie
NETWERK VOOR DE INNOVATIEVE INFORMATIEWERKER
Vernietigde digitale informatie later weer kunnen terugvinden en hergebruiken
Collega’s,
Afgelopen weekend nam ik het rapport iOverheid door, op 15-03-2011 gepubliceerd door de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid.
Zie: http://www.binnenlandsbestuur.nl/Uploads/Files/Document/Ioverheid.pdf
Bij eerste lezing vielen mij opmerkingen op in de paragraaf over de Algemene Rekenkamer (§7.1.8 op p.179).
Een opmerking, blijkbaar afkomstig van mw. Stuiveling, president van de Rekenkamer:
Het is belangrijk om nieuwe manieren te verzinnen om informatie die we gedacht hadden nooit meer nodig te hebben, later toch nog terug te vinden.
Onbekend is of dit de visie is van de Algemene Rekenkamer op de informatiebeheerprocessen “Waardering van informatie”, “Selectie” en “Vernietiging”.
Onbekend is ook of over deze opvatting afstemming plaats gevonden heeft met het Nationaal Archief of met het Ministerie van OCW. Op dit moment wordt namelijk door OCW en NA gestudeerd op een andere selectiesystematiek. Inmiddels worden er ook enkele pilots uitgevoerd.
Zelf meen ik dat de huidige beleidsontwikkeling zich niet beweegt in de richting van "Vernietigde digitale informatie later weer kunnen terugvinden en hergebruiken".
=> Graag jullie reactie op deze opmerking in het WRR-rapport.
Berichten in deze discussie
-
Permalink Antwoord van Marco Klerks op
-
Zou mevrouw denken: "Dit dossier heb ik niet meer nodig, dus hij kan naar het archief" ? In een traditionele omgeving , waarin DIV aan het einde van het proces staat i.p.v. aan het begin en middenin, is dit geen zeldzame houding.
De vraag die verscholen gaat in de opmerking gaat dan over de toegang en ontsluiting van het archief.
-
Permalink Antwoord van Dick de Heer op
-
Marco,
Niets is minder waar.
Eén zin later bepleit zij juist zoiets als het Record Continuüm model.
Een ruimer citaat luidt als volgt (vet DdH) :
In een gesprek met de wrr benadrukte de president van de Rekenkamer Stuiveling dat het echter om veel meer gaat dan het verleggen van de focus naar de voorkant van de informatieketen.
Langzamerhand worden de grenzen aan de ‘maakbaarheid’ van het digitale archief duidelijk. Misschien moeten we ons erbij neerleggen dat een archief organisch groeit en moeten we ons vooral richten op zoekstrategieën. Het is belangrijk om nieuwe manieren te verzinnen om informatie die we gedacht hadden nooit meer nodig te hebben, later toch nog terug te vinden. Er zal binnen de overheid gewerkt moeten worden aan een cultuuromslag als het om gedigitaliseerde informatieprocessen gaat: niet langer vanuit een klassiek lineaire focus op creatie, gebruik, beheer en archivering maar als gelijktijdig proces waarbij de verschillende waarden van informatie (bedrijfsproces, institutioneel geheugen, cultureel erfgoed, verantwoording, recht- en bewijszoekenden) gelijkwaardig en in samenhang gelden. Hiervoor zal de bureaucratie meer als een open systeem moeten gaan werken.
-
-
Als ik het goed begrijp is zij dus juist tégen mensen die slechts denken "Ik heb het niet meer nodig, dus dan is het dossier het archief's probleem."
Zij wil de scherpe grens tussen warme en koude informatie, lopende en afgesloten dossiers, wegnemen. Vaak wordt de behandelaar verantwoordelijk gesteld voor het dossier in de dynamische fase. Zodra hij/zij klaar is, draagt hij/zij het over aan DIV. Als DIV het dossier accepteert, dan nemen zij de verantwoordelijkheid over. Dit stelt zij ter discussie, toch?
Nu zijn wij volgens mij al bezig met deze cultuuromslag. Als DIV willen we niet meer slechts verantwoordelijkheid nemen aan het einde van het proces, maar nodigen wij de organisatie uit om samen al vanaf het begin van het proces na te denken over de verschillende waarden van informatie. Let wel, wij zitten nog midden in deze omslag en de ene organisatie is daar verder in dan de ander.
-
Permalink Antwoord van Margreet Windhorst op
-
Het lijkt wel of de Rekenkamer de handdoek in de ring gooit en aanvaardt dat de duurzame betrouwbaarheid en toegankelijkheid van digitale archieven een fictie is. Als je er zo over denkt, moet je inderdaad gaan werken aan (nieuwe) strategieen voor 'digitale archeologie': het opgraven uit de digitale mestvaalt van wat om de een of andere reden interessant of belangwekkend wordt gevonden. Dat dat niet meevalt (zeker als het gaat om betrouwbaarheid en interpreteerbaarheid van gevonden informatie), heeft DANS ooit al eens overtuigend aangetoond. Het is dan ook te hopen dat de Rekenkamer dit niet zo bedoeld heeft....
Partner(s)
Sponsor(s)
Direct naar...
© 2024 Gemaakt door Marco Klerks.
Verzorgd door
