Een paar weken geleden woonde ik een bijeenkomst bij waar filosofe Stine Jensen werd geïnterviewd over haar publicatie <em>Eerste Liefde</em>. De liefdesbrieven die ze ontving van haar eerste liefde vormde een van de thema's in het essay. Stine Jensen had al haar brieven bewaard.

Ik realiseerde me op dat moment pas bewust dat er steeds minder liefdesbrieven worden geschreven. De interviewster Mijke van der Pol vertelde dat ze haar Sms'en van haar eerste liefde nadat het uit was gegaan had uitgeprint.

Maar wat ik me ook realiseerde, was wat voor rare invloed Marie Kondo op historische archieven heeft. Voor wie haar niet kent, zij is een opruimgoeroe.  Dat vormde direct een discussie in de zaal, want menigeen had de liefdesbrieven weggegooid op advies van Marie Kondo, weg met het verleden, dat ruimt op.  

De goeroe Marie Kondo heeft ook al zelfs invloed op het Nationaal Archief. In de PR over de  webrichtlijnen werd Marie Kondo aangehaald.

Aanvankelijk dacht ik dat ik de enige was die de invloed van Marie Kondo op het bewaren van archieven als bedenkelijk ervaar. Op Twitter lees ik vanochtend dit bericht van dr. Sara Baker:

Marie Kondo is now advising people to get rid of their old letters because they've served their purpose once they've been read and my historian self is pic.twitter.com/jjvvZ5d2vZ

Laten wij onder leiding van Marie Kondo onze archieven met egodocumenten verloren gaan, ik hoop oprecht van niet!