BREED - over de grenzen van informatie

NETWERK VOOR DE INNOVATIEVE INFORMATIEWERKER

De terugkeer van de papieren backup ??

Op 6 juni tijdens het VNG congres vorige week twitterde oud-wethouder van Tilburg Jan Hamming over de trendwatchter Adjiedj Bakas. Toeval of niet enige weken geleden had ik het boek van Bakas door genomen met de pakkende titel het einde van de privacy.

Als openbaarheidfunctionaris probeer ik de literatuur wat bij te houden. Zelfs de Metro bericht al dat de vingerafdrukken van burgers, die een paspoort bij gemeenten aanvragen, op grond van de Patriot Act in Amerika terecht kunnen komen (link).Er is met privacy in Nederland echt wat aan de hand. Een trend uit het boek: Overheden worden steeds vaker bedreigers van de privcay op internet lijkt al bewaarheid te zijn. Het waarborgen van privacy wordt een van de grootste issues van de toekomst.

Het boek van trendwatcher Bakas leek mij op het eerste ogenblik geen gedegen studie, veel citaten en veel foto’s. Blijkbaar is hij toch een hot shot, anders wordt je niet bij het VNG congres uitgenodigd in de aanwezigheid van andere grootheden zoals Johan Cruijff, de koningin en andere Vips . Over privacy voorspelt hij dat de transparante mens (facebook e.d.) gaat betalen voor de bescherming van zijn privacy. Betalen wordt letterlijk bedoeld.

Van sommige zaken word je blij als dat werkelijkheid wordt zoals dat door een nieuwe contactlens geen beeldscherm meer nodig hebt, maar andere zaken zetten je aan het denken.

En daar vraag ik met name je aandacht voor, de terugkeer van de papieren backup. Notarissen bijvoorbeeld gaan niet digitaal, maar blijven akten op papier bewaren. Bakas ontleent deze wijsheid aan Anthony House, privacy expert bij Google Europe. Hij zegt uit ervaring te weten dat papier een geweldige drager is voor data.

Wat vind je van dit tegengeluid ?

Vind ik leuk

0 leden vinden dit leuk

▶ Hierop reageren

Berichten in deze discussie

Permalink Antwoord van 2la2z66ri25gi op 12 Juni 2012 op 13.45

Er was iets voor de boekdrukkunst. Toen was de boekdrukkunst er. Die is doorontwikkeld en nu is het digitale er. Wat komt er na het digitale? Ik vind het nog niet zo vreemd dat er (vooralsnog) gekozen gaat worden voor papier om daarop privacy gevoelige informatie af te drukken.

▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van Marco Klerks op 12 Juni 2012 op 16.17

Stiekem ben ik best wel een fan van de tv-serie NCIS. Ik kan mij een scène herinneren, waabij special agent Gibbs een dossier moest ophalen bij het Pentagon. De soldaat die met hem meeliep zei: "These files are so classified, we don't even put them in our database."

Leuk... :-)

Dat terzijde. In de bovenstaande tekst verbaast het mij dat de overheid wordt bestempeld als bedreiger van de privacy op intranet. Juist de (Nederlandse) overheid hanteert mijn inziens een hoge moraal in het omgaan met persoonsgebonden informatie. De Wet bescherming persoonsgegevens wordt in ieder geval in mijn omgeving te pas en te onpas overal bijgehaald. De (Nederlandse) overheid doet er daarnaast ook een hoop aan om inzichtelijk te maken welke gegevens zij over jou heeft. Dat gaat zowel passief via WOB-verzoeken e.d., als actief via mijnoverheid.nl.

Zet daar een Facebook of een Google tegenover? Deze organisaties bouwen op grond van stukjes online informatie complete profielen op van individuen. Zij zijn daarbij zo transparant als een baksteen. Met veel moeite kun je de informatie opvragen die zij over jou hebben, maar het is totaal obscuur hoe zij op grond van die informatie (menen te) weten wat jouw interesses en hobbies zijn, wie je vrienden en familie zijn, waar je bent, wat je sexuele voorkeur is, etc. Volgens mij ligt het gevaar voor een Big Brother niet, zoals Orwell schreef, bij de overheid, maar bij de internationale internet-giganten.

Ik zie eerder dat de overheid steeds meer de positie inneemt van de beschermers van de privacy. Bij de hack op LinkedIn laatst werden er ook gelijk vragen gesteld vanuit de Tweede Kamer. Aanvankelijk vond ik dit bizar; hoe kan de Nederlandse overheid hier nou invloed op uitoefenen?! Later zag ik dat de vragen er vooral op gericht waren om te onderzoeken hoe de overheid burgers kan voorlichten over het gebruik van inlognamen en wachtwoorden.

Daarnaast worden er ook voorzichtig stappen gezet met het opzetten van een cyberpolitie. Al met al kiest de overheid met de aanpak van risico's op het internet eenzelfde strategie als met de aanpak van risico's in het verkeer, het gebruik van alcohol, etc. Misbruik voorkomen door voorlichting en daadwerkelijk misbruik bestraffen.

Je kunt je echter afvragen of de overheid snel en kundig genoeg is in het inrichten van deze aanpak. Hoe het ook zij, de overheid is mijn inziens niet de bedreiger van de privacy op internet, maar de - wellicht onkundige - beschermer van de privacy.

P.S. Wat betreft papier; ja, dat spul bestaat nog steeds en zal voorlopig nog wel bestaan. Dat neemt niet weg dat je toch iets met die digitale informatie moet doen.